Laatste tentamen gehad

Nu zomervakantie en ow wat werkt het weer lekker mee

Pinksterweekend - Lopik 500

Dit weekend op vrijdag 10 en zaterdag 11 juni reden Erik, Jesse, John en ik mee in de Lopik 500 bij de Foute Cross onder nummer 153. Team 100% Halal (met dank aan John daarvoor). Daarnaast reden Sander, Jordy en Tom mee als nummer 153 met hun prachtige Subaru Impreza. Na ons op de camping te hebben gevestigd en de keuring redelijk vlekkeloos te hebben doorlopen was het om 17:00 uur tijd om ons naar de pits te begeven om daarna om 18:00 te starten. Dit verliep allemaal voorspoedig en Erik mocht de spits afbijten. Door de drukte van de 171 wagens op de baan werd de race veel stilgelegd en om 18:45 was het tijd om te wisselen. Zodra Erik de pits binnenkwam begon het te storten van de regen, waarin ik mocht rijden. Gelijk bij het eerste rondje was het al zo glad als ijs en elke bocht kwam ik weer een aantal gespinde auto's tegen. Veel auto's moesten naar binnen met een overhitte motor of vastgelopen wielen. Het bleef maar regenen en nadat ik na 35 min. binnenkwam met een warm blok, werd de kleivorming alleen maar erger, waardoor John en Jesse niet toekwamen als meer dan 5 rondjes voordat de race werd stilgelegd voor de vrijdag.

Na zaterdag middag de auto geprepareerd te hebben, was het eindelijk zo ver om kilometers te maken, echter al tijdens de eerste rijders sessie van Jesse werd de race voor meer dan een uur stilgelegd vanwege een ernstig ongeluk. Daarna heeft John tussen zijn werk door wat rondjes gereden, waarna Erik en ik nog eens 3 kwartier op de baan zijn geweest tijdens het schemeren. Rond 11 uur gebeurde het zoveelste ongeluk waarna de race werd stilgelegd, zodat om 12 uur de prijs uitreiking kon plaatsvinden. Al met al had de nummer 1 slechts 207 ronden gereden. Wij zijn geeindigd op de 98e plek, maar hebben nog geen idee van het aantal rondes.

2011

Na de zeer slechte afsluiter van 2010 gaat het inmiddels allemaal weer wat beter. Mama is herstellend en we blijven positief en geduldig :).

Ook weer wat nieuwe energie opgedaan, door er even tussen uit te zijn geweest.
5 dagen Zweden (Uppsula & Stockholm)
10 dagen Marokko (Agadir, Casablanca & Marrakech)

De verhalen kun je komen halen bij ondergetekende, hier zijn wat foto's

Legend.......wait for it...

..DARY!!!

Did you ever lick the liberty bell?

We're proud of....

THE UNKNOWNS

The Unknowns na hun optreden in het Concordia

Afgelopen vrijdag 15 oktober hebben The Unknowns de publieksprijs gewonnen in de Bastille in Schoonhoven. Ze maakten een gooi naar een plek in de halve finale en nog steeds, echter hangt het er nu van af of ze een wildcard kunnen bemachtigen. Dus laten we hopen dat hen dat lukt zodat we nog een keer kunnen genieten van hun geweldige nummers!!

So you think you can.....

....drink?

De After Mexico Update

2010 is een schitterend jaar. Nadat ik uit Mexico terugkwam vertrokken we de dag erna met 7 HUIScrew naar Albufeira om de boel op stelten te zetten. Het ontpopte zich al snel tot een lever verslindende week vol onzin, lol, drank en weinig herinneringen, daarom is het maar goed dat er wat gefilmd is. Kijk onderaan de post voor het filmpje.

Na een weekje terror en een paar dagen rust was het daarna weer eens tijd om een weekendje naar Renesse te gaan en de boel daar een beetje wakker te schudden. We hebben menig gezellig uurtje in de Stulp doorgebracht, het gloednieuwe campingspel 'Biertje Bal' ontworpen en het voor elkaar gekregen ombinnen 24 uur van de eerste camping af geschopt te worden.

In de weken daarna hebben we nog mogen genieten van tentfeest polsbroekerdam, tentfeest Vlist en het openingsfeest van de Sowhat!!.

En hierbij dan de twee 2010 HUIS filmpjes

HUIS 2010 GEWOON DEURDONDEREN


HUIS 2010 PART TWO

Laatste dag rondreis

Helaas is het dan zover de 14e dag van de rondreis is aangebroken, maar niet voordat we het Spaanse fort in Balacar hebben bezocht en de Maya ruines in Palenque. Ook staat een bezoekje aan de cenote (ondergrondse bron/rivier) Xel-ha op het programma.
Dit was althans onze overtuiging en dus stonden we om 6:00 op en vertrokken we iets voor 7en.

In Balacar wisten we al dat het fort pas om 9 uur op ging en dit lag op de route na 40 km. We wilden het toch graag even bezichtigen, maar het was daar voornamelijk mooi vanwege de zonsopgang (zie de foto rechts). We wilden weer snel verder zodat het nog een beetje rustig en niet te warm was in Tulum. Tulum lag alleen nog 200 km verder dus met een klein beetje extra gas duurde het ong 1,5 uur. We hadden nog niet gegeten en kwamen in het meer touristische oost kust deel van Yucatan al gau ween Subway tegen die we niet links konden laten liggen.



Na dit lekkere hapje was het nog een kleine 10 minuutjes voordat we de auto parkeerden bij Tulum en ook dit Maya erfgoed eens fijn af konden struinen. Gelijk bij binnenkomst bleek het al zéér toeristisch. Waar alle andere Maya steden alleen verkopers op kleedjes hadden en niet veel meer dan dat begon het hier meteen met een ware winkelstraat met exorbitante (lees: Europese) prijzen. 4  AA batterijtjes kostten hier gelukkig maar 11 euro.

Eenmaal écht binnen bij Tulum stelde het om eerlijk te zijn niet erg veel voor. Het waren voornmalijk oude funderingen waarvan de echtheid zeer twijfelachtig was en wát er stond kan alleen beschreven worden als Maya láágbouw. Daarnaast ligt het ook op een klein uurtje rijden van Cancun, hét Gringo oord van Mexico. Veel Amerikanen die wat cultuur willen snuiven komen dus hierheen en dat was ernstig te merken. In principe liepen er alleen maar schlemielen rond en waren de bouwwerken een beetje triest. Wat wel uniek is is dat het op een klif is gebouwd en je dus ook in de Caribische Zee kon zwemmen. Na hooguit ene kwartier rond gelopen te hebben hebben we nog even een beetje gezwommen en toen verder gegaan omdat er nog genoeg in de buurt te doen was.

Op naar Xel-ha, dit was maar 20 kilometertjes verder en het leek me reuze interessant om in een Cenote te snorkelen en/of te zwemmen. Helaas kwam het niet zo ver want de entree was enkel all-inclusive en bedroeg 80 USD per persoon. We waren er rond 1 uur en moesten voor half 5 de auto weer inleveren. Ook wilden we daarvoor graag onze koffers bij het hotel afleveren. Ten eerste was de prijs een beetje absurd als je net gewend bent om voor nog geen 5 euro overal toegang tot te krijgen, daarnaast was het helemaal prijzig voor dat ene, hooguit 2 uurtjes die we zouden blijven. Dus reden we door naar ons all inclusive hotel om lekker te zuipen en te eten ;)

later meer, Kevin

Zoals ik al had gemeld hadden we vandaag 480 km rijden voor de boeg. Het duurde ongeveer even lang als de 200 km door de bergen, dus er bleef nog genoeg tijd over om even bij Xpujil te stoppen en daar wat foto´s te maken (zie hier rechts). Er was weinig over wan hoe het er origineel uitzag en de torens zijn behoorlijk afgebrokkeld. Het was nog wel mogelijk om via de linkertoren omhoog te klimmen tot halverwege. Dan pas merk je hoe klein die Maya's echt waren (zie hieronder).

Toen begon het voorzichtig aan te miezeren en begaven we ons langzaam naar de auto toe. We stonden nog met één voet buiten de auto en opeens stortte de regen met bakken tegelijk naar beneden. We moesten inmiddels nog 130 km naar Chetumal waar ons volgende hotel zich begaf en de regen hield zeker een half uur volgas aan. De ruitenwisser kon het amper voorwerken, maar daarna stopte het met regenen en werden de wegen zelfs van goede kwaliteit (lees: een aardige Nederlandse prov. weg). Daarna schoot het dus op en nu zo eerst ff de roomservice bellen voor wat drank en dan even lekker liggen in het bad.

Hieronder ook nog een foto van hoe de 3 torens er origineel uitgezien zouden hebben.

Palenque

Vandaag zijn we weer extra vroeg opgestaan om voor de drukte en de drukkende warmte de oude Maya ruines van Palenque te bezichtigen. Om 8:15 leidde onze guide de tour in en betraden we het complex waar we eerst het monument met de graftombe van Pakal tot ons mochten nemen. Dit is wat je met recht kunt noemen een indrukwekkend grafmonument dat waarschijnlijk bij de bouw ook nog wel een mensenleven hier en daar gekost heeft (zie rechts). De in totaal 30 ton wegende sarcofaag ligt opgesteld in het Museum 2 km verderop en was als eerste geplaatst waarna de tombe eromheen gebouwd is. Het gehele complex is immens groot en beslaat een stad waar 20.000 Maya's leefden. Slechts 5% hiervan is weer in ere hersteld. De rest ligt nog steeds verscholen onder een dikke, sterk oprukkende laag jungle en er is niet genoeg geld om dit ook allemaal los te kappen en te onderzoeken.

Na wat souveniers gekocht te hebben zijn we nog door de jungle gelopen en hebben we nog wat foto's van hoger kunnen maken (zie hieronder). In totaal hebben we er 4 uur lang rond gelopen waarna we nog een uurtje in het Museum, waar de sarcofaag van Pakal opgeslagen ligt, rondgeneusd. Het is echt een fantastische stad!!!

Verder hou ik het kort en ga ik lekker slapen, vanmiddag de nodige Mojito's genuttigd in het zwembad en morgen staat er een rit van 480 km op het menu. Gelukkig zijn we nog maar op 200 meter hoogte ipv 3500 meter dus de rit zal waarschijnlijk vlotjes verlopen op een vlakke weg.

via Aqua Azul naar Palenque

Na de 3e nacht slecht te hebben geslapen in het niet zo denderende hotel in San ChristoBAL was het vandaag tijd om deze oude typisch koloniale stad te verlaten voor de veel oudere Maya stad Palenque. De rit bedroeg slechts 220 km, alleen hebben we er wel 5 uur over gereden. Op tweederde van de rit kwamen we (na zo'n 120 verkeersdrempels/springschansen en een bijna botsing in de bergen) gelukkig aan bij Aqua Azul. Dit was een zeer welkome afwisseling want van al die bochten word je helemaal leip. En daarbij is het natuurlijk nooit verkeerd om even lekker in wat superhelder fris bergwater rond te zwemmen. Het was  vandaag een fantastisch hete zaterdag en het leek alsof de wijde omtrek uitgelopen was met hetzelfde idee. Maar na wat rondzwerven door de jungle kwamen we zowaar een plekje tegen wat er behoorlijk ongerept uitzag en waar ook geen mens zich begaf. Zie hieronder de foto's.

Na deze fantastische duik zetten we onze reis voort naar Palenque alwaar we morgen de oude Maya stad zullen verkennen.

San Christobal de las Casas

De afgelopen 3 dagen hebben we lekker rustig aan gedaan in San Christobal. We hebben hier maar liefst 3 nachten geslapen na een lange tocht door de bergen waar 300 km al gauw 6 uur rijden is. Dit is een typisich Spaans koloniaans stadje hoog in de bergen met zeer kleurrijke huisjes en kerken  (zie hieronder). We hebben gezellig marktjes bezocht en een tochtje langs wat ´Indianen´ dorpjes gemaakt. De mensen hier spreken zelfs amper Spaans, net genoeg om wat te verkopen, en leven echt nog in een andere tijd, zoals je hieronder kunt zien (rechts).

Morgen vertrekken we naar Palenque waar het weer schitterend schijnt te worden. Het is alleen wel weer zo'n vervelende bergweg van 200  km lang, maar onderweg kunnen we waarschijnlijk lekker afkoelen bij de watervallen Aqua Azul.

Woensdag 14 Juli

Vandaag zijn we ´s morgens naar de dierentuin gegaan. Het is een groot park waar verscheidene dieren ook los rondlopen in hun natuurlijke omgeving. De wat gevaarlijkere dieren worden wel in een (vrij groot) hok gehouden. In het park was het net een regenwoud met heel veel schaduw, dus dat was wel lekker toen het tegen het middag uur was. De meest indrukwekkende dieren waren wel de jaguar, hét symbool van de maya's (samen met de slang en de arend) en de puma. Deze katachtigen zaten net lekker wat stukken kip te verorberen toen we langs liepen. De grappigste beestjes waren wel deze gekko's die helemaal gek gingen op elkaar (zie hiernaast).

Naast de dierentuin wilden we ook heel graag een boottochtje maken in de 'canyon'. Dit ravijn was tot aan de dam (ong. 20 km.) bereikbaar via het water. Deze stuwdam leverde 20% van de energie voor centraal Amerika. Na een kleine 20 min. te hebben verstierd aan het zoeken naar een engels gids bleek dat die niet beschikbaar was en er alleen spaanstalige mensen in het dorp wonen. Uiteindelijk moesten we het gezien hebben en zijn we toch maar ingestapt. We hebben écht onze ogen uit zitten kijken want zoiets kom je niet vaak tegen. Aan beide kanten liepen de rotswanden recht omhoog en haalden een hoogte van tussen de 50 en 100 meter (zie links). Ook kwamen we zeer mooie watervallen tegen (zie onderaan).

Uiteindelijk moesten we nog 60 km door de bergen rijden naar San Christobal. Wéér moesten we dus over een extreem bochtige weg met veel afdalen en klimmen. Halverwege begon het opeens keihard te storten en dat beperktte het zicht tot een schamele 10-30 meter. Nadat we nog wat meer klommen kwamen we boven de wolken uit en was het tot het einde droog. Nu zitten we lekker in ons hotel, maar onze kamer is erg karig. Het lijkt net een kelder maar ons is beloofd dat we morgen een andere kamer krijgen. Normaal zou het niet zo veel uitmaken maar in San Christobal slapen we 3 nachten dus we kunnen na 1800 km rijden in 7 dagen eindelijk eens een beetje uitrusten.

-Kevin Out-

Campeche - Villa Hermosa - Tuxla Gutierrez

Zondag 11 juli

's Morgens vertrokken we vroeg van Uxmal naar Campeche zodat we de WK finale konden kijken. Onderweg waren we nog even snel een Maya ruine gaan bezichten (zie de foto hiernaast). In Campeche was het hotel slecht te vinden omdat op de foto die Michelle had opgezocht het hotel nog een andere kleur had dan nu, dus kwamen we bij een restaurantje met 12 tv's aan om de wedstrijd te kijken en wat te eten. Waarschijnlijk was daar iets niet helemaal jofel met het eten, want moeders en ik waren die avond nogal ziek. Bij mij lag het waarschijnlijk voornamelijk aan het resultaat dat ik s avonds over mijn nek ging, maar gelukkig had ik niet te lang last van het wk verlies / voedselvergifting.

Maandag 12 juli

Vandaag moesten we 400 km naar Villa Hermosa rijden. Door de ziekte van de dag ervoor hadden we wat langer uitgeslapen en bleef er weinig tijd over om onderweg nog wat te doen. We hebben nog even een uurtje in de golf van Mexico gezwommen en verder alleen maar gereden en nog even in Villa Hermosa in het zwembad gesprongen en wat sushi gegeten s avonds.

Dinsdag 13 juli

Onze reisgids adviseerde geen vertrektijd, toch waren we uiteindelijk blij dat we vroeg vertrokken waren. De route liep door de bergen en bedroeg maar lieft 300 km naar het volgende hotel. Waar de wegen in Mexico al niet al te best zijn was hiet bij vlagen gewoon rond uit triest te noemen. enorme hobbels en diepe kuilen wisselden elkaar gestee af en de ene haarspeldbocht na de andere liep omhoog dan weer sterk dalend. in totaal hebben we er 8 uur over gedaan met ongeveer 3 kwartier pauze en een oponthoud van 3 kwartier in een stadje waar een opstand was ofzo en niemand er langs mocht. Om 6 uur s avonds kwamen we in het hotel aan en ik was bekaf van het rijden. Nog even wat gegeten en door de stad gewandeld en om 11 uur lag ik te pitten.

Vandaag (woensdag) is de planning om de dierentuin te bezoeken en een tochtje met een boot door een ravijn te maken. We shall see!

Uxmal, Kabah en Lol´tun

Gisteren heb ik de drank in de verschrikkelijk gezellige stad Merida laten staan zodat we vanmorgen lekker op tijd konden vertrekken richting Uxmal. Net als bij Chitzen Itza gold hier hoe vroeger je er bent hoe rustiger het is en des te mystieker het aanvoelt. Daarbij komt ook nog eens dat het hier door de hoge luchtvochtigheid en warmte mijn lichaam het smeltpunt bereikt rond de middag uren.

Rond half 10 kwamen we aan bij Uxmal. Dit is een beetje vergelijkbaar met Chitzen Itza qua grootte ook al is de bouwstijl wat anders. Ook dit erfgoed staat op de lijst van Unesco. Bij binnenkomst van het complex waren er meer leguanen dan mensen te zien. Interessanter dan dat kon je de indrukwekkende Maya bouwwerken zeker noemen. Nog onder de indruk van El Castello in Chitzen Itza liepen we bij binnenkomst (zie foto rechts) meteen tegen een nóg groter (en completere) tempel aan. Na nog zo'n 80 foto's en filmpjes en 2,5 uur later besloten we om niet naar ons hotel te gaan dat op nog geen 500 meter lopen van de locatie van deze foto af lag te gaan, maar op mijn verzoek de planning van zondag ook alvast deels af te ronden opdat de WK-finale tegen Spanje niet gemist zou worden. Onze volgende halte zou dan ook Kabah worden. Wederom een plek waar de Maya's zich gevestigd hadden op ong 30 km van Uxmal vandaan.

Toen we eenmaal om half 1 hier aankwamen stond er geen enkele auto op de parkeerplaats en liepen we na betaling van de entree op een verlaten Maya terrein. Deze Maya-site is vele malen kleiner en bevat (ipv 8-10) slechts 4 ruines (links een foto ). Ook hingen hier twee hele mooie beelden (rechts)

Één van de dingen die me erg opvalt is de enorme hoeveelheid vogels die hier in Yucatan rondvliegen. Een hoop heb ik er al in beeld gehad op de mooiste (tot nu toe gezien) vogel na. Je ziet ze het minst van allemaal en ze zitten niet vaak en niet lang stil. In Kabah lukte het me gelukkig (en eindelijk) om er eentje te filmen waarbij er zelfs een tweede maatje naast kwam zitten. De Mayaanse naam voor dit gevleugelte zal ik nooit kunnen onthouden en verder weet ik niet hoe ze zouden moeten heten, maar de foto hiernaast spreekt voor zich.

Daarna zijn we lekker gaan eten bij een klein hotelletje met restaurant en daarna op weg gegaan naar de grotten van Lol'tun. Hier zijn onder andere zeer veel tekeningen, schalen, muuretsen van Maya's en 5 miljoen jaar oude Mastadon botten aangetroffen. 

Deze grotten hebben een zeer mooi verhaal en een grote rol gespeeld voor de Maya's om de goden van de onderwereld te eren. In totaal is er 8 km ondergrondse tunnel, waarvan 2 km verlicht en begaanbaar voor toeristen en nog eens 3 km dat nu daarvoor geprepareerd wordt. Archeologen denken dat de grotten ontstaan zijn 65 miljoen jaar geleden toen DE meteoriet de golf van Mexico deed ontstaan en de dinosauriers uit deed sterven. Er zijn ontzettend veel stalagmieten, maar nauwelijks stalagtieten omdat het water van het plafond drupte in de ondergrondse rivier waardoor ze in het begin alleen aan de bovenkant ontstonden (Zie links)

Daarna heeft onze gids toen we bijna bij de uitgang waren nog een hele vette foto gemaakt, waar ook  mijn nieuwe Panama hat goed op te zien is (zie hieronder). Na ons bezoek aan de grotten dachten we met een klein ritje weer bij het hotel te zijn, echter bleken we een paar keer off the road te moeten en het heeft de afgelopen tijd veel geregend waardoor er veel plassen lagen. Er diende met veel voorzichtigheid gereden te worden omdat aan de plas niet te zien was of die nu 5 cm diep of 25 cm diep was en het ging een paar km stapvoets. In Mexico zijn er ook nauwelijks borden langs de weg wat ook nog eens voor 25 min. vertraging zorgde in een vrij pover maar uitgestrekt stadje. Al met al zijn we weer veilig aangekomen bij het hotel en konden we nog even genieten van een lekkere duik in het zembad, wat eten én niet te vergeten de lichtshow bij de ruines van Uxmal. Morgenochtend vroeg is het eerste het beste wat ik doe de deur van de kamer open doen, 20 passen zetten en zo wéér het la piscine induiken.

Gegroet Kevin

Celestun

In Meridad verblijven we 2 nachten en dus konden we deze vrijdag naar eigen inzicht gaan besteden. Het leek ons erg leuk om eens wat wilde flamingo's te zien en een lekkere duik te nemen in de golf van Mexico. We hadden ons vanmorgen ingeschreven voor een tochtje met een gids. Eerst zouden we naar Celestun rijden (ong 90 km) en daar eerst met een bootje door een enorme baai te varen waar de flamingo's zouden zijn, daarna wat van het mangrove bos bezichtigen waar ook de kans bestond om even een frisse duik te nemen. Daarna een lunch (met voornamelijk zeedieren als gerecht) waarna nog even in de golf van Mexico gedoken kon worden.

Al tijdens de heenrit deelde onze (zeer sympathieke) tourguide ons mee dat in het meest positieve geval er ong. 5000 flamingo's op 1 plek verzamelen, maar dat mede door het slechte weer van de afgelopen tijd er weleens aanzienlijk minder zouden kunnen zijn. Daarnaast kunnen de arme diertjes enkel vliegen en lopen en smeren ze hem dus bij hoog water (vloed) omdat ze anders roemloos verzuipen. Ik hoorde pas later dat er soms 5.000 zijn en had dus niet al te hoge verwachtingen. Gelukkig kwamen we toch nog een paartje flamingo's tegen in laagwater.

Ondanks het ontbreken van een veelvoud aan flamingo's ontbrak het zeker niet aan een grote hoeveelheid aan andersoortig gevleugelte. Van Pelikanen tot aasgieren en van arenden naar flierefluiters...de een was nog niet over of de volgende 3 zaten je al weer op te wachten. Hiernaast een mooie foto van een nestje met jongen en hun moeders die het gekwetter met lede ogen toeziet.

Daarna gingen we via een dichtbegroeid mangrove bos, dat net een tunnel van bomen en bladeren leek naar een aanlegsteiger om even wat te zwemmen. Hier borrelt zoetwater omhoog vanuit ondergelegen bronnen waardoor het water daar véél helderder is dan daaromheen en veel fijner smaaakt. Michelle en ik waren hier overigens de enigen die het water in wilden springen, maar ja wij zijn dan ook echte waterratten. Daarna voer men de bootjes terug naar de startplek en reden we 4 min. verder naar het restaurant.

Daar was het de keuze of je eerst ging eten of eerst ging zwemmen. In al mijn wijsheid begon ik uit te leggen dat na het eten zwemmen minder verstandig is vanwege sneller kramp wat bij een stevige onderstroming niet het eerste mensenleven zou eisen. Men wilde hier niet naar luisteren (ik vind het ook beetje onzin, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee). Vanuit een ander praktisch perspectief bleek het uitstellen ook minder geslaagd. Nog geen 10 minuten na het eten verdween de felle zon en begon het keihard te onweren boven de Golf. Eerst was het dichtbij, maar later vertrok het verder de zee op en werd het toch nog even tijd om te zwemmen. Zelfs Michelle (die op één of andere onverklaarbare wijze) onredelijk bang is voor bliksem en donder durfde een duik te nemen.

Morgen (lees zaterdag / de dag voordat NL wereldkampioen voetbal wordt) vertrekken we uit Meridad en zullen na een kleine 100 km bij de ruines van Uxmal aankomen.

Chitzen Itza

Vanmorgen zijn we om half 6 opgestaan en om half 7 na wat bij de pomp te hebben gegeten vertrokken. Ik heb er erg op gehamerd dat we vroeg zouden vertrekken zodat zowel de weg als het complex bij chitzen itza nog lekker rustig zou zijn. Mede ook door de tolwegen die we namen zagen we de eerste 200 km hoogstens 6-7 auto's. We reden langs uitgestrekte bossen waar zeer veel roofvogels boven de weg circuleerden. Ook zagen we een hoop gieren, die naar alle waarschijnlijkheid aan het wachten waren tot een van de fietsers langs de snelweg op het verkeerde moment zijn evenwicht verloor en als feestmaal op de weg achterbleef.

Iets voor 10en kwamen we aan bij Chitzen Itza. Bij de parkeerplaats werden we al opgewacht door een kleine man van Maya afkomst. Wij waren er nog niet helemaal uit of we een gids wilden omdat we dachten er al veel over te weten, maar uiteindelijk gingen we (gelukkig!) toch overstag. De lange weg na de ingang van het complex leidt ons meteen naar 'El Castello'. Dit is misschien wel het meest indrukwekkende bouwwerk in het gebied. Vanwege ons vroege vertrek waren alleen wij er en op zijn hoogst nog 10 andere toeristen. Je kon ze amper vinden aangezien het complex net zo groot is als de bebouwde kom van Haastrecht (paar km²). Hiernaaast een foto van El Castello toen we net aankwamen en hieronder van 2 uur later aan het einde van de tour van de gids.

Ongeveer om half 1 begon het te onweren en besloten we nog een hapje te doen en dan verder te rijden omdat de magie er behoorlijk af begon te zijn met een constante toestroom van toeristen. 5 voor 1 zaten we in de auto en na nog geen 500 meter afgelegd te hebben gooide de regengod een emmer water naar beneden waar je u tegen zegt. Gelukkig kon ik een beetje doorrijden en waren we binnen 15 min. van de regenbui af omdat we er voor waren gekomen. Daarna vervolgenden we onze reis naar Meridad. De hoofstad van de provincie Yucatan. Het inwonersaantal is 650.000, maar voor we in deze chaotische stad aankwamen werden we eerst nog twee keer van de weggeplukt door de policia. De huurauto heeft geen kentekenplaten en alleen papieren. Volgens het verhuurbedrijf moet dat geen probleem zijn en ook de agenten kwamen tot die conclusie na een gesprekje van 2 minuten waarbij vrij duidelijk werd dat deze met machinegeweren gewapende mannen écht enkel spaans (let op de kleine letter s) spreken. Gelukkig konden we even afkoelen in het zwembad van het hotel. Morgen (lees vrijdag de 9e) gaan we waarschijnlijk naar de golf van Mexico om daar het een en ander te bezichten, maar daarover later meer.

Aankomst in Mexico

Nou gisteren nacht voor jullie (00:15) en net voor etenstijd voor ons (17:15) zijn we gelukkig veilig geland. Onderweg hebben we nog wel even wat turbulentie gehad en alleen maar bewolking. Ook tot nu in Mexico hebben we de zon nog niet gezien. Het blijft hier echter wel boven de 30 graden. Hier een klein filmpje van de bewolking van boven in Mexico....echt kut interessant....

Na onze koffers te hebben opgehaald werden we door een dame van OAD opgewacht en aan onze huur auto geholpen. We hadden een Fiat Adventure verwacht (google maar), echter werd het een voor mij totaal onbekende auto die wél een Europese tegenhanger heeft, namelijk de Dodge Attitude (1.6 litertje). Ze hadden alleen modellen met een automaat en ik wilde graag schakelen, maar dat ging hem niet worden. Dat houdt dus in dat op de snelweg (waar overigens ook fietsers rijden en honden lopen) het nu met een piepklein beetje gas al snel richting de 140 (wees niet bang het zijn km, geen miles per uur) loopt zonder dat je het doorhebt omdat ie elke keer omhoog schakelt. Hier onder de foto van deze niet zo dikke Amerikaan

Na het verkrijgen van de auto moesten we op zoek naar het eerste hotel. Bij vertrek was het inmiddels al wat aan het schemeren en nog geen kwartier later was het donker. We reden door de 30km lange hotelzone in Cancun, waar maar 1 weg loopt naar wat wij aanvankelijk dachten. Het bleek echter dat er hier en daar ook (in het donker) vrijwel onzichtbare zijstraatjes waren die dan weer op doodlopende andere zijstraatjes uitkwamen waar naast ongure types en vreemde geurtjes ook ons hotel zich bevond. Gelukkig kwamen we hier achter na er ongeveer 6 x langs te zijn gereden en het aan 3 Mexicanen te hebben gevraagd.Het wachten was het allemaal waard want het hotel zag er netjes uit en ligt aan een mooie baai. Volgens de manager hadden we de mooiste (en hoogste) kamer van allemaal met o.a. een douche die genoeg ruimte verleende voor een fiks potje badminton.

Hier onder een foto van ons in onze kamer en het prachtige uitzicht om 6:10 net na zonsopgang, helaas met bewolking.

Klaar maken voor vertrek

Nog een half daagje voor vertrek en de koffers zijn inmiddels gepakt. Alle electronica is opgeladen en het vakantie gevoel begint langzaam maar zeker te stijgen. Vanavond natuurljk nog even oerhollands juichen voor Oranje en dan op naar het land van de Maya's en Tequila 

Ook ben ik druk bezig CD's te branden voor de eerste 2 weken road trip in Mexico.

Iemand nog ideeen voor goeie albums?

Ik heb al:

Jimi Hendrix - The Ultimate Experience

Creedence Clearwater Revival - The Ultimate collection

Dire Straits - The Very best
The Stranglers - Greatest Hits
Johnnny Guitar Watson - A Real Mother For Ya

Franz Ferdinand - Franz ferdinand

Toto - Very Best (Hold The Line)
Chickenfoot - Chickenfoot

Billy C. Farlow - Gulf Coast Blues

Bob Marley - Legend
                                                                                          Golden Earring - Best Of (2CD)
                                                                                          Rolling Stones - Top Singles Collection

                                                                                          Red Hot Chili Peppers - Californication

Een zalig zondaagje aan de Lek

Eindelijk is het zo ver. De zon is en blijft. De eerste klachten van de hitte doen de 40 dagen sneeuw van een klein half jaar geleden gemakkelijk vergeten toen iedereen verzuchtte naar wat zon en warmte.

Erik en ik zaten net geinstalleerd om de F1 Grand Prix van Europa in Valencia te gaan kijken, toen Frank belde of we wat verkoeling wilden gaan zoeken bij de Lek. Op dat moment vloog Webber vol op de achterkant van Kovalainen wat eindigde in een spectaculaire achterwaartse salto non-mortale boven de 200 km/h. Dat was genoeg F1 sensatie voor de dag en het besluit om naar de Lek te gaan was genomen.
Bekijk hieronder de Crash van Webber




Stiekem hadden we er natuurlijk al op gehoopt dat Frank met zijn onlangs aangeschafte Pontiac Firebird zou voorrijden en het kon uiteraard niet anders zijn op zo'n prachtige zomerdag. Met een koelbox vol bier stapten we snel in en kon de rit beginnen naar het strandje. Na een snelle rit erheen, smachtend naar wat fris water en wat biertjes ter plekke was het tijd voor de terug rit. Nadat Erik shotgun callde bij Frank, reed ik mee met Ralf en filmde nog wat uit de auto.
Zie Hieronder een filmpje met Franks Firebird.



Ook is het idee ontstaan om de HUIS shirts snel te laten maken. Stemmen voor wat er op het shirt moet komen kan via de HUIS hyves

HUIS: Ring of fire

HUIS is aan het trainen voor Beerfeest 2010 in Portugal?

The Incredible Agitating Ring Of Fire Drinking Game In Full Progress On A Random Weekday.....Carry On!!!

Exclusive behind the scenes material of HUIS beer training.

'We're not that drunk'

The Incredible Thijs Does 16 Shots

A funny video involving The incredible Thijs in HUIS

What Happened at HUIS!?

Ook al is er weinig bericht over geweest in mijn blog, toch hebben we zeker niet stil gezeten.

Zo hebben we een waslijst met klussen samengesteld die we willen gaan doen in het kader van 'Renovatie HUIS' zodat we het aankomend 3-jarig HUISjubileum in gepaste stijl kunnen vieren.























We zijn begonnen met buiten alles op te ruimen en overbodig hout en afval te verbranden. De vlam van het vuur brandt al bijna 3 dagen non-stop en de as is zelfs door een nacht regen nog niet gedoofd haha. Dat is nog eens een lekker fikkie stoken.



















Ook kwamen we bij het opruimen nog iets tegen waar we een mooie herinnering aan te danken hebben. In de zomer twee jaar geleden terugrijdend van tentfeest Vlist hadden we deze glasfles als souvenir op de kop getikt en helemaal mee gesjouwd naar HUIS toe. Na daar te zijn gearriveerd en het vuur weer opgestookt te hebben leek het ons niet meer dan logisch om de fles er even in te deponeren. Het plaatje hiernaast geeft een klein beetje een beeld van wat er toen gebeurde. Vreemd genoeg vonden we de gasfles voor de helft intact.

Natuurlijk hebben we ook nog Jesse's verjaardag die op dinsdag 12 februari viel, de zaterdag erop grondig gevierd in zijn nieuwe huis in Hilversum. Nog nooit is een HUIS zo erg uitgeleefd en toch vrijwel schadeloos ermee weg gekomen. Het cadeau dat we met HUIS met zijn allen hebben gegeven was niets minder dan een konijnenhok met daarin de twee dwergkonijntjes JIMI (afgeleid van HENDRIX) en JIM (afgeleid van MORRISON). Ze leven nog steeds door de goede verzorging die ze bij Jesse genieten (*kuch* *kuch*).

Binnenkort komt daar ook nog een foto van :). Die heb ik echter op het moment nog niet.

En dan wil ik graag nog afsluiten met de blijde mededeling dat er vandaag wéér twee lammetjes geboren zijn. Niet dat dat misschien zo interessant is, maar het moet ons wel des te blijer stemmen, want het is nu zeker....DE LENTE KOMT ERAAN. En iedereen weet wat er na de lente komt...juist...de zomer.

Nog even en het donker stelt geen grenzen meer aan onze dagelijkse bezigheden, ik kan haast niet wachten iig.